Vervagende gedachtes, dat is waar deze blog over gaat. Onderwerpen waar men wel eens over nadenkt, maar omdat het niet hun volledige aandacht trekt, weer vervaagd in hun gedachtes.Voorbeelden hiervan zijn maatschappelijke onderwerpen zoals genieten van het leven, omgaan met anderen en hoe te leren van jezelf te houden. Kijk gerust even rond voor een eerste indruk. x
maandag 17 augustus 2015
''Normaal'' met een hoofdletter N.
De afgelopen weken begon ik me te beseffen dat het dit jaar echt serieus is. Nee, hier heb ik het niet alleen over m'n examenjaar, maar ook over mijn studiekeuze. De zenuwen beginnen langzamerhand zo hoog op te lopen, dat ik het eerlijk gezegd het liefst uit mijn hoofd zet. Helaas, moet ik halverwege het komende schooljaar mijn studiekeuze en school gekozen hebben. Omdat ik er niet uit kwam, kreeg ik de vraag of ik over talenten beschikte. Ik dacht diep na, maar eerlijk gezegd had ik het wel, tot mijn teleurstelling antwoordde ik: ''nee, die heb ik helaas niet.'' Mensen zeggen dat je altijd wel over een talent beschikt. Dus ik ging het rijtje in mezelf af, kijken of die opmerking klopte. Ben ik goed sportief? Nee, eigenlijk niet. Op school ben ik de minst fanatieke. Al zou ik met 100-0 ingemaakt worden, het zal me niks boeien. Hetzelfde geldt voor muziek, ik heb altijd gedroomd om echt goed gitaar te kunnen spelen, helaas zijn mijn handen niet gemaakt voor de stugge snaren en dit kon ik ook van het talentlijstje wegstrepen. Beschik over groene handen? Nee, ik houd zeker van buiten zijn. Lopen in de natuur vind ik heerlijk! Maar tuinieren? Nee, buitenwerken ligt me niet. Dieren vind ik wel leuk, maar een echte dierenliefhebber kan ik mezelf ook niet noemen. Kan ik koken? Nee, totaal niet. Ben je dan goed op commercieel gebied? Nou, nee dat valt ook wel mee. Kan je dan goed presenteren? Nope. Langzamerhand begon ik te beseffen dat er vast mensen bestaan die ergens heel goed in zijn, of het nou een muziekinstrument bespelen of schilderen is, koken of sporten, alleen ik val niet onder dat kopje. Misschien moet ik maar toegeven dat ik ''normaal'' ben. ''Normaal'' met een hoofdletter N. Niet bijzonder, gewoon gewoontjes. Niet dat het erg is, er zijn genoeg mensen die hetzelfde zijn. Al zal het ''normaal'''zijn me niet verder helpen bij me studiekeuze. Dus misschien is het ook maar beter dat ik verder zoek. Zoek naar een verborgen talent. Een talent waarover ik wel beschik. Een onbekend talent. Maar zolang die niet zichtbaar is, kan ik alleen maar hopen dat het zich binnenkort zal openbaren. Tot die tijd zal ik me op andere zaken concentreren. En me grote 'N' niet wegstoppen, ik ben wie ik ben. Ook op dit moment met die 'N'!
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten