''Just friends''

Oké, blijkbaar heb ik mezelf toch verkeerd ingeschat. Ook al voelt deze week,als de drukste week van het jaar, zit ik in plaats van te leren toch weer een artikel te schrijven. Ja, oops I did it again. Haha. Nee, ik wou nog zoveel vandaag doen, waaronder leren, maar me buik kriebelde en ik moest toen maar van mezelf dit artikel schrijven haha. Zo als ik volgens mij al had geschreven, was na dat laatste gesprek tussen mij en me ''ex'', ik helemaal zen geworden. En de afgelopen dagen heb ik het leren accepteren dat het leven verder gaat, ook zonder hem. En toch blijf ik op school erg close doen, nogal ''klieren''. Of dat vriendschappelijk of in de vorm van liefde is, ik heb serieus geen idee. 

Tot vandaag. Vandaag was een dag dat we elkaar weer aan het irriteren waren -as usual-. Alleen vandaag was het anders, ik pakte z'n hand en hield die vast, hij trok niet zijn hand terug of iets in de richting, maar hij hield ook mijn hand vast. En daar zaten we dan, weer elkaars handen vast te houden. Misschien had ik dat jullie nog niet verteld, maar het vasthouden van elkaars handen, was tot twee keer toe het begin geweest van de relatie. Alleen dit keerde voelde het anders, niet alsof het goed zou komen, I don't know, gewoon anders. En hij kwam weer met zijn typerende woorden: ''We moeten praten''. Dus dat uur daarna gingen we praten. Voordat hij wat wou zeggen heb ik hem verteld dat ik vrede mee had hoe het nu was, om dat dan even voorop te stellen. Hij wou dit jaar nog wel gewoon ''iets'', het klonk niet alsof hij een relatie bedoelde, want volgend jaar zou het sowieso niet kunnen. Van dat soort dingen wordt ik gek, maar aan de andere kant besef ik me dat het nu tijd is om weer een realistische blik te werpen. Gewoon tot hetgeen komen waar het op staat. Geen hoop op iets wat er misschien nooit zou komen. Wat nu? Wat volgend jaar? Mij maakt het niet uit, ik denk daar niet over na, ik leef nu. Als ik toch in de toekomst kijk, is het hoe mijn dromen zijn en hoe graag ik hoop dat dat later een keertje zou uitkomen. Echt waar als ik denk aan later en aan mijn big dreams krijg ik meteen kriebels in mijn buik en begin ik te glimlachen. Wetend wat ik wil en waar ik van houd. A lovely feeling. Maar om even terug te komen op wat ik eerder heb verteld, heb ik vandaag weer met mijn vriendje gekust en vlak daarna had ik spijt. Eigenlijk weet ik niet waarom. Omdat ik niet weet wat ik wil. Alles is zo verwarrend, ik probeer mijn gevoelens opzij te zetten en te denken aan andere dingen, zoals school, maar dat is zo moeilijk. Echt waar. Gelukkig heb ik nog ongeveer een maand (anderhalf, maar een maand echt school) om al mijn zaken weer op orde te hebben. Nu voel ik me erg moe en ga maar op tijd slapen. Eerst nog even wat oefeningen van me challenges doen. Ooh trouwens daarover; gister heb ik challenge 3 voltooid! Over die vorderingen zal ik binnenkort een artikel schrijven. Nu even rustig worden, helder denken en zo meteen maar eens gaan slapen. Alvast sleepwell lovely people. <3 xx