Om meteen voor het blok te vallen; het gaat wel redelijk met me. Af en toe zit ik in een dipje, dit komt waarschijnlijk omdat er een kans bestaat dat ik niet over ga. Dit klinkt misschien niet zo dramatisch maar zo voelt het voor mij helaas wel. Daar zitten heel veel redens achter, bijvoorbeeld het feit dat ik me baantje, me muziekles en heel veel van mijn vriendinnen (!!) heb opgegeven voor school. Daar komt ook nog eens bij dat ik keihard en veel leer om goede cijfers te halen en dat ondanks dat me cijfers helaas niet goed zijn. Weetje hoe het voelt als je ziet dat je hele klas geen moeite doet om goede cijfers te halen en de rest van de klas het wel haalt? Dat gevoel is onbeschrijfelijk! Pijnlijk is het dat ik me best doe, ik altijd mijn huiswerk op orde heb en dan toch niet over ga. Heb ik het niveau niet in me? Doe ik niet genoeg me best? Ik weet het gewoon niet meer.
Rond maart heb ik altijd een dipje, ik noem het me ''voorjaarsdipje'' dan gaat me motivatie naar een dieptepunt. Dit komt omdat je het eerste halfjaar keihard heb zitten zwoegen en als rond maart het langer licht is en natuurlijk een stuk warmer, want de zomer komt dichterbij, heb ik niet zo zin meer om veel te leren, maar meer om lekker buiten te zitten en te genieten van het lekkere weer. Dit zorgt er helaas wel voor dat ik meestal rond die tijd geen zin meer heb in school en eigenlijk er wel weer klaar mee ben.
De afgelopen weken ben ik echt enorm veranderd; ik heb geen zin meer om te leren, (doe dit overigens nog wel!) en me concentratie is abnormaal laag.
De enige motivatie die ik heb is het feit dat volgend jaar wiskunde totaal gaat veranderen en ik geen zin heb om een nieuw soort wiskunde aan te leren waarvan ik nu al zeker ben dat het me totaal niet gaat liggen.
Gefrustreerd, ja dat ben ik; enorm! Klaar met school. Waarom ik? Waarom ik die als hardwerkende scholier het jaar niet haalt? Ik ben er klaar mee, volledig. Zwoegen doe ik genoeg, daarnaast heb ik nog huiswerkbegeleiding. Moe dat ik ben en toch nog elke dag weer op m'n benen sta te lachen naar iedereen en zeggen dat het wel meevalt.Elke dag weer die school waar ik toch niks leer, waar ik toch niks van onthoud, waar ik toch niks aan heb. Niemand die iets uitvoert, en degene die wel moeite doen zit het weer eens niet mee. Ik ben er gewoon klaar mee. Gewoon klaar.
Ik hoop dat ik de volgende maanden mezelf weer onder controle kan krijgen en me problemen kan relativeren, ik denk namelijk dat dat op dit moment me enige hoop is, want zoals het nu gaat houdt ik school niet langer vol. Ik schrijf deze persoonlijke update om me gevoelens even te kunnen uiten want op papier lukt me dat nou eenmaal een stuk beter.
De komende weken hoop ik een aantal nieuwe artikelen te schrijven over verschillende onderwerpen, waarover zie ik nogwel. Het komt vast wel allemaal goed :)
Zoals ze altijd zeggen: head up, stay strong, fake a smile and move on. x
Geen opmerkingen:
Een reactie posten