Wij samen
Wij glippen de kamer binnen. Wij allemaal. Eén voor één.
In de kamer praten we, luisteren we naar Jimi Hendrix, luisteren we naar verhalen, wandelen we, reizen we met de trein, reizen we met de tram, bezoeken we museums, restaurants en de dierentuin. In de kamer wordt gelachen, in de kamer wordt gehuild. In de kamer wordt geleerd, in de kamer worden momenten beleefd en herbeleefd.
In de kamer weten we alles en in de kamer weten we niets. In de kamer komen mensen en in de kamer verlaten er mensen. 22 maart 2015 moest jij de kamer verlaten. Eerst wilde je de kamer niet verlaten, maar in maart 2015 besloot je om alles lot te laten en de deur open te doen. Op 22 maart verliet je de kamer.
Er wordt nog steeds gelachen, er wordt nog steeds gehuild, er wordt nog steeds geleerd, er worden nog steeds momenten beleefd en herbeleefd. Het enige verschil is dat ik in de kamer bleef. Dat ik hier bleef zonder jou. Het voelt eenzaam, het voelt verlaten, het voelt als een gemis. Jij zo ver weg, maar o zo dichtbij. Nu sta ik hier in de kamer. Ik voel me verdrietig vandaag.
Ik alleen
Geen opmerkingen:
Een reactie posten