Lieve lezers,
Tot mijn grote schrik kwam ik erachter dat het al 6 dagen geleden is, dat ik voor het laatst iets gepost heb. Volgens mij heb ik nog nooit zo lang gewacht om iets te posten. De afgelopen 2 weken en de komende 2 weken heb ik allemaal werkstukken die ik moet maken voor school. Vooral PO's (Praktische Opdrachten) en die zijn enorm saai, lang en vermoeiend. Daar richt ik me nu best wel op aangezien ze meetellen voor me PTA (Programma voor Toets en Afsluiting). Maar goed ik voelde weer de drang om iets te posten. Dat kwam omdat ik afgelopen week weer een soort terugval had gekregen. Ik dacht terug aan de dierbare die ik verloren had en ik moest weer heel erg huilen. Die week was ik erg emotioneel en ik wou die persoon nog een berichtje sturen (z'n telefoonnummer bestaat nog), om even wat dingen kwijt te kunnen die ik hem eigenlijk nog wou zeggen. Eigenlijk weet ik niet of het verstandig is om dit op me blog te zetten en of dit eigenlijk wel een bijdrage levert aan me blog. Maar ik post het toch. Misschien dat er mensen zijn die iemand hebben verloren en hierin een soort steun kunnen vinden.
_________________
Lieve ----,
Het is nu bijna twee maanden geleden dat je niet meer bij ons, bij mij bent. Je zit nu in de hemel, dat ook wel het onbekende wordt genoemd. Ook al weet ik dat je dit niet meer zult lezen, ik wou je nog graag vertellen wat ik van je vond. Ik heb je dit nooit verteld omdat ik nooit dacht dat het het juiste moment was om het je te vertellen. Nu besef ik dat het te laat is en ja daar heb ik spijt van. Spijt omdat ik je wou zeggen dat ik het altijd zo fijn vond dat je aandachtig naar me luisterde. Spijt omdat ik je wou zeggen dat je altijd vol enthousiasme dingen vertelde over alle plaatsen en activiteit in ----. Spijt omdat ik je wou zeggen dat ik het zo leuk vond dat je altijd enorm enthousiast was over Jimi Hendrix en dat je allemaal cd's van hem had. En vooral spijt omdat ik je wou zeggen dat ik enorm veel van je hield en dat nog stil altijd zal blijven doen. Ik denk nog elke dag aan je. En als ik 's avonds in bed lig denk ik huilend aan je terug omdat ik je echt ontzettend mis. En ondanks het feit dat ik spijt heb dat ik je dit niet allemaal heb kunnen vertellen, denk ik ook met trots terug. Trots op de mooie momenten die we samen met lieve ---- en ---- hebben beleefd. Alle uitjes die we samen hebben gemaakt; naar de dierentuin; naar de restaurantjes en met de trams rijdend door het mooie ----. Het mooie ---- die nu één prachtige ster aan de hemel rijker is.
Nogmaals je zult dit niet meer lezen, maar toch wil ik je bedanken voor alle mooie, leuke, lieve en ontroerende momenten. Ik wil je bedanken voor alles wat we samen hebben meegemaakt. En bovenal wil ik je bedanken dat ik je heb mogen kennen. Dat ik zo'n zorgzame, slimme, grappige en lieve ---- heb mogen kennen. Ik weet dat je nu boven in het onbekende rust en als een ster in de hemel over ons waakt. We zullen allemaal door moeten gaan met ons leven. Maar ondanks dat, beloof ik je dat we, ik je nooit zal vergeten. Wacht op het moment dat ik je zal opzoeken en urenlang met je zal kletsen. Kletsen over alle avonturen die ik in mijn leven heb meegemaakt. Tot die tijd zal ik met trots leven en aan je blijven denken. Want jij bent speciaal en je zal nooit mogen vergeten worden. Ik zal altijd aan je blijven denken en herdenken. ---- uit het oog, maar nooit en dan ook echt nooit uit het hart. Xxx mij
__________________
Dit lucht heel erg op. Het van je afschrijven is echt iets wat werkt. Eigenlijk zouden we dat vaker moeten doen. Misschien dat er mensen zijn die kracht uit deze brief hebben kunnen halen. Trouwens ik beloof dat ik zo snel mogelijk een nieuw artikel zal posten. Liefs x
Geen opmerkingen:
Een reactie posten